on 30-40 malowideł, ustawionych jedno przy drugim. Nie zdobiono ich girlandami czy bukietami kwiatów, gdyż nie było takiej potrzeby. Na Podtatrzu niezmiernie rozbudowana była ornamentyka otaczająca w obrazie centralna figurę, dominująca, nie związana organicznie z tematem, a jednak wprowadzająca nastrój odświętności. <br>W tym miejscu dodajmy, że tak, jak istnieją szczególne cechy pobożności, znamienne dla dawnej wsi (zwłaszcza w zaborze rosyjskim i w Galicji), tak też można dostrzec specyficzny stosunek ludności wiejskiej do piękna. Pierwsze dostrzegamy w stosunku do obrazów, w traktowaniu ich niemal w magiczny sposób, w nieustannym z nimi dialogu. Drugie zjawisko wiąże się z potrzeba odświętności, czynienia swego