na zniszczenie.<br>Virilio przyjął w moim rozumieniu tę lekcję innej perspektywy, wyzwolonej prędkości, która burzy stabilne postrzeganie, każe odrywać się od formy, wskazuje, że to, co jest przestrzenne, dane do widzenia w polu postrzegania, jest tylko pojawieniem się uciekającym, ucieleśnioną smugą światła szybkości; lekcję, jak powie później o swej twórczości, "szczególnego ateizmu": niedawania wiary własnym oczom, burzenia w sobie tego, co widoczne, i co za tym idzie, śledzenia tego, co odczytać można na brzegu formy i nieobecności, w chwili gdy widzialne zanika.<br>Podobną sytuację percepcyjną, sytuację trwania i patrzenia w zaniku przedstawia zjawisko psychofizyczne, któremu po latach poświęci Virilio wiele uwagi