Zachód. Pan rozumie, tutaj stale grozi mu śmierć. Jego mogą w każdej chwili, ot! - i ksiądz Szotarski pstryknął nad filiżanką palcami.<br>Znów zapadło milczenie. Wuj Florenty patrzył na ojca, ale nie uśmiechał się. Wszyscy trzej siedzieli zatroskani i poważni nad rzeźbionymi kieliszkami i filiżankami z kawą. Daleko, za białym sadem, szczekały psy.<br>&lt;page nr=22&gt; - Chodzi o porucznika Ładę - odezwał się w końcu ksiądz. - To, oczywiście, nie jest prawdziwe nazwisko. On w naszej okolicy mieszka kątem, pracuje dorywczo, ale dłużej tak żyć nie może jak zaszczuty pies! Chodzi o jak najszybsze przerzucenie tego człowieka na Zachód.<br>- Jak to było? Kiedy? Z którego obozu go