gospodarstwa, nim wskazano im drogę.<br>- Potok jest - Iza opuściła zabłoconą szybę. - Las też.<br>- Tu wszędzie pełno wody - mruknął ponuro Dopierała. - I lasu aż w nadmiarze. Nic dziwnego, że facetowi palma odbiła. Jak można żyć w takiej głuszy?<br>- Który to miał być numer? - zwróciła się do Kiernackiego.<br>- A co za różnica? - szczęknął klamką. - Widzisz gdzieś tabliczki?<br>Wysiadł i rozejrzał się po leśnej polanie. Kiedyś było tu pole, w każdym razie po tamtej stronie potoku. Chyba dawno - w niektórych miejscach, skąd przyroda wyparła człowieka wcześniej, wyrosły już drzewka wysokości mężczyzny. Przy wsparciu krzaków, bujnych traw i samosiejek zboża tworzyły niskopienną dżunglę, niewiele mniej