stole. Usiedli.<br> - Czemu pan taki zamyślony, panie Osiełek?<br> - Żenię się, panno Hildegardo.<br> - Z kim?<br> - Z Epifanią Heksenszus i poprosiłbym panią o wodę.<br> Podała mu wody w kubku z lipowego drzewa. Odetchnął.<br> - Chciałbym wejść na wieżę, panno Hildegardo.<br> - A po co, panie Osiełek?<br> - Noktambulizm.<br> Wspinali się po schodach do północy. Na szczycie wiatr zdmuchnął<br>latarkę. Staroświecki mechanizm wieżowego zegara wydzwonił godzinę<br>dwunastą.<br> Hildegarda siedziała na ławce. Osiełek stał z rozłożonymi ramionami.<br> Tak mówił:<br> - O miasto dzieciobójców, astrologów i szarlatanów, o &lt;orig reg="domu"&gt;domie&lt;/&gt;,<br>wszeteczeństwa pełen, pozdrawiam cię pozdrowieniem trzykrotnym; o<br>miasto kuglarzy, lunatyków i dziewczyn z pąsowymi wstążkami, śpiewam<br>cię pieśnią pochwalną; o miasto