Generała Zagrodę pewnie pan zna, a pułkownika Woskowicza - uśmiechnął się przekornie - pewnie nie. A gdyby jednak, proszę nie mówić. Oni w UOP-ie nie lubią być rozpoznawani.<br>Żaden z wymienionych nie podniósł się z krzesła. Kiernacki skinął głową, ani mocno, ani słabo. Ot, uprzejmie.<br>- Proszę siadać. - Ziętarski zajął miejsce u szczytu stołu. - Ile zdążyła panu przekazać pani porucznik?<br>- No... niewiele. - Wszystkie oczy obróciły się ku winowajczyni. <br>- Nie dałem jej okazji.<br>Teraz on stał się obiektem powszechnego zainteresowania. Tylko najbardziej niebieskie z oczu nadal wpatrywały się w taflę okna. Może nawet bardziej uparcie niż uprzednio. Czuł, że oczekuje się od niego wyjaśnień