pan prędko to odpuka,<br>Mam ja duszę wyborową,<br>Prawie nową, daję słowo,<br>Nie zniszczoną, w dobrym stanie,<br>Pan dziś takiej nie dostanie."<br><br>"Dawaj! - w końcu rzekł pan Szczuka. -<br>Jest w mym domu ruda suka,<br>Może taka dusza czarcia<br>Suce nada się do żarcia."<br><br>Z tymi słowy smycz rozluźnił,<br>Diabeł kwękał, szemrał, bluźnił<br>I namęczył się niemało,<br>Aż wykrztusił duszę całą,<br>Po czym zniknął w cieniu buka.<br>Tyle widział go pan Szczuka.<br><br>A na ziemi rozpostarta<br>Pozostała dusza czarta.<br>Jął pan Szczuka gnieść ją w rękach:<br>Była czarna, gładka, miękka<br>Jak najlepsze sukno bielskie<br>I nie poznać, że diabelskie.<br><br>Rzekł pan Szczuka