terenowych niechętnie spoglądali na starania konserwatorskie na wymienionych obszarach. Ilustruje to np. wydanie przez jednego z przewodniczących &lt;name type="org"&gt;Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej&lt;/&gt; w &lt;name type="place"&gt;Olsztynie&lt;/&gt; zastrzeżenie wpisywania do rejestru zabytków tylko przez niego (!?), ponieważ "&lt;q&gt;uznanie obiektów za zabytkowe utrudnia odgruzowanie miast i osiedli&lt;/&gt;".<br>Z drugiej strony, w sukurs ochronie przychodzili również niektórzy szeregowi reprezentanci centralnych władz partyjnych. Na przykład przedstawiciel &lt;name type="org"&gt;Wydziału Kultury KC PZPR&lt;/&gt; - &lt;name type="person"&gt;Andrzej Szpakowski&lt;/&gt; w 1956 r. na zjeździe konserwatorskim, z myślą o wsparciu wojewódzkich konserwatorów zabytków, stwierdził publicznie, iż "&lt;q&gt;trzeba przyznać, że aparat polityczny i administracyjny nie wszędzie stoi na wysokości zadania&lt;/&gt;". Wypowiedź ta stanowiła wsparcie dla oceny ówczesnej sytuacji