I musimy czekać. Zdać się na czas.<br>I wiecie jeszcze co? Póki co, wróćmy może do lektury. Może jeszcze nie<br>pora o tym wszystkim gadać? Może jeszcze mamy za mało danych, żeby<br>starać się go naprawdę zrozumieć?<br> Wszyscy zamilkli. Jakby to rzeczywiście do Pawła należało ostatnie<br>słowo.<br><br> Tomek wstał, zabrał szklankę i poszedł do pokoju.<br><br> Ewa podniosła wzrok na Pawła. Działał na nią tak kojąco. Ten jego<br>spokój, ten jego spokój. Tak bardzo lubiła się z nim spotykać. Miał<br>naprawdę jakiś dar, nie wiedziała, jak to się dzieje, ale napawał ją<br>zawsze otuchą. Tak na nią dziwnie działał. Popatrzyła mu w