wsparty o wysoko spiętrzone poduszki. Twarz miał białości pościeli, zapadnięte policzki i skronie. Nos mu się zaostrzył, wydłużył, oczy błyszczały niespokojnym, gorączkowym blaskiem. Ujrzawszy wchodzących usiłował podźwignąć głowę.<br>- Leż! - zawołał z daleka Szretter. - Serwus! I co ty wyrabiasz najlepszego?<br>Marcin w milczeniu patrzył na swoich przyjaciół. - Siadajcie - szepnął wreszcie.<br>- Nie szkodzi - mruknął Felek. - Postoimy.<br>&lt;page nr=224&gt; Dłonie coraz bardziej mu się pociły. Ciągle je obcierał o spodnie. Szretter przysunął sobie krzesło do łóżka.<br>- Siadaj - spojrzał na Felka.<br>I już się nim więcej nie interesując zwrócił się do Marcina.<br>- Nic się nie martw, stary - powiedział przyjaźnie swoim jasnym głosem. - Krwotok to jeszcze nic strasznego