terenie i szukali zaginionych aż do skutku. Przy dłuższych poszukiwaniach stosował zasadę, że jeden oddział poruszał się granią, drugi trawersował ścianę w połowie jej wysokości, a trzeci szedł piargiem u podstawy ściany, co zastosowano w masywie Czerwonych Wierchów w czasie poszukiwań Aldony Szystowskiej w roku 1912. Zaruski wprowadzał także zimowe szkolenie ratowników i przewodników tatrzańskich w jeździe na nartach. Na fotografiach widać, że do poszukiwań zaginionych używał także psów. Z początku ważnym problemem była kwestia należytego zabezpieczenia finansowego Pogotowia. Zaruski rozwiązał go tworząc w roku 1913, częściowo ze składek społecznych, (pieniądze otrzymał od komisji klimatycznej Zakopanego) tzw. fundusz żelazny Pogotowia, a