topnieje na kontakcie z nim). Intensywność tego topnienia warunkuje wielkość, kształt oraz rozmieszczenie materiału gruzowego na dnie lodowca (podobnie jak przeszkód), a obliczenie tej wielkości zależy od przyjętej teorii ślizgu dennego (por. rozdz. 7.3). G.S. Boulton (1974) i B. Hallet (1975, 1981) rozważali intensywność erozji lodowcowej pod wpływem szlifowania uwzględniając to zjawisko. Boulton, opierając się na teorii ślizgu Weertmana (1957b), uważa, że prędkość wleczenia okruchów zależy od ich frakcji. Maksimum tej prędkości występuje przy krytycznej średnicy okruchów od ­7V do ­3 V. Hallet natomiast zakłada niewielkie nierówności podłoża lodowca. Jeżeli zmniejszenie tarcia poruszających się po podłożu okruchów jest w