wektora prędkości (rys. 9.1). Wynika z tego, że siła nacisku jest proporcjonalna do prędkości ślizgu dennego. Wektor pionowy ruchu to jednak nieznaczna część prędkości poślizgu, prawdopodobnie mniej niż 10%. Warto zwrócić uwagę, że ciągle nowe, jeszcze nie wygładzone okruchy kontaktują się z podłożem (rys. 9.1). Warunkuje to efektywność szlifowania (Röthlisberger, 1968). W tym modelu intensywność abrazji (W) nie zależy od grubości lodowca: W = WZOR, gdzie: c2 &#150; koncentracja materiału gruzowego, u3 &#150; prędkość wleczenia okruchów w wyniku ślizgu dennego (u3 9 u%), u1 &#150; dociskająca składowa pionowa ruchu, H' &#150; współczynnik związany z twardością skały.<br> Wyliczenia B. Halleta (1981