Nie płacz, dziewczyno - mówił do Adeli Stanisław. - Mnie, staremu, podobasz się i bez posagu.<br>Wśród szlochu strącała z karku jego rękę.<br><br>Miejscowa popołudniówka doniosła o trzaskaniu krzeseł przed końcem przedstawienia, czego przyczyn podpisany pseudonimem autor notki upatrywał w buntowniczym upodobaniu Natalie Zugoff do dysonansu, obrażającym święte podstawy harmonii. Podawał w wątpliwość zmysł artystyczny dyrektora teatru, a nawet jego zasady moralne. Zdołano ustalić, że był synem niemieckiego