wisiało pęknięte lustro. Pan Kleks przejrzał <br>się w lustrze dokładnie i poprawił sobie piegi na <br>nosie, wyjął z kieszeni czarny angielski plasterek i nalepił <br>go wzdłuż całego pęknięcia.<br><br>- Patrzcie, chłopcy, uczcie się, jak trzeba leczyć <br>pęknięte szkło! - zawołał do nas wesoło <br>pan Kleks.<br><br>Po tych słowach jął nacierać lustro flanelową <br>szmatką, a gdy po chwili odlepił plasterek, nie było <br>już ani śladu pęknięcia.<br><br>- Niech Anastazy i Artur zaniosą lustro do jadalni. Jest <br>już zdrowe - powiedział pan Kleks.<br><br>Nieco dłużej trwały zabiegi przy zepsutym zegarze. Trzeba <br>było przepłukiwać wszystkie śrubki, zapuszczać <br>kropelki, smarować i nacierać pękniętą sprężynę, <br>jodynować wahadło.<br><br>- Biedactwo - rozczulał się