stało?! - Jakub ledwo rozpoznał jego wzburzony głos.<br>- Będę za dwadzieścia minut - rzucił okiem na wyłaniającą się z ciemności tablicę <br>informacyjną - może nawet wcześniej. Czy...? - Nie potrafił dokończyć pytania.<br>- Może pan jeszcze zdąży. Lekarz mówi, że jest szansa. Przynajmniej dla dziecka...<br>W rozmowę wdarł się ogłuszający ryk syreny. Obok autobusu przemknął sznur wozów <br>strażackich. Połączenie zostało przerwane i Jakub zapadł w odrętwienie. Przyglądał <br>się spieszącym do domów ludziom, mijanym samochodom. Nie miał odwagi zadzwonić <br>po raz drugi. Nie miał odwagi wyobrażać sobie, co dzieje się z jego żoną i dzieckiem. <br>Czyja to była wina. Marii? Jego? Robaków? Jak mógł do tego dopuścić