sprawę z tego, że każdy mistrz zen wzbraniałby się przed <br>dokonaniem tego rodzaju syntezy ze względu na to, że wszelka analiza <br>nieuchronnie pogrąża nas w dualizmie podmiotu i przedmiotu poznania, <br>którego przezwyciężenie jest koniecznym warunkiem 'oświecenia'. Rozważania <br>na temat paradoksu powodują, że "oswajamy" go w taki sposób, iż przestaje <br>nas szokować, a więc nie może być pomocny w wytwarzaniu stanu 'wielkiego <br>zwątpienia', niezbędnego do zmiany logicznej perspektywy postrzegania <br>rzeczywistości. Po pewnym czasie zajmowania się problemem paradoksu <br>rozum klasyczny przyzwyczaja się do tak szokujących początkowo pojęć <br>i sądów, a nawet znajduje upodobanie w ich wyróżnianiu i klasyfikacji. <br>&lt;page nr=320&gt;<br>Rozum klasyczny może więc opisywać