chodniku, prostytutek. Pamiętam mieszkanie chorej<br>wdowy po jego przyjacielu, która mu tam gościny użyczyła. W pamięci<br>(czy wiernej?) pozostał mi wielki zmurszały salon z oknami na plac,<br>ciemnymi obrazami na ścianach w ciężkich ramach, fotelami i kanapką z<br>pokrowcem, i chyba z fortepianem, również w pokrowcu. Przy jednym oknie<br>stała sztaluga Brandla i ten jedyny kąt sali żył w tym składzie<br>zakurzonych, ciężkich mebli. Zauważyłem również w pokoiku obok stół<br>przykryty ceratą, na nim stary kalendarz; o ten kalendarz Brandel<br>opierał swe małe kartony z niezrównanymi pejzażami czy serią<br>"macierzyństwa" (zawsze "kobieta z dzieckiem": chłopka z dzieckiem<br>wśród gór, Madonna z