okresie w republikach Rosyjskiej, Białoruskiej, Mołdawskiej, Kazachskiej, Azerbejdżańskiej i Armeńskiej (w tej ostatniej był on największy i wyniósł 45% w porównaniu z 1960 r.)<br>Docieknie szczegółowych przyczyn zróżnicowania tempa spadku stopy urodzeń w poszczególnych republikach radzieckich daleko wykraczałoby poza ramy niniejszego artykułu. Jedno jednak jest zupełnie oczywiste: jeżeli legalizacja poronień sztucznych miała wśród tych czynników swój udział, to udział ten był różny, zależnie od konkretnych warunków natury społeczno-gospodarczej, które odgrywały w tym procesie bez porównania większą rolę niż uchylenie ustawy 1936 r. Ważne jest również wynikające stąd stwierdzenie, że nawet jeżeli legalizacja poronień sztucznych odgrywa pewną rolę w przyspieszeniu procesu