reprezentowanej przez Kochanowskiego, i zarazem tak przewyższa swoich następców, że nie może być uważany ani za epigona renesansu, ani za prekursora baroku. Już nie renesansowy, choć z renesansu się począł, i jeszcze nie barokowy, choć przez barok wchłonięty i pojęty, Mikołaj Szarzyński najlepiej tłumaczy się na tle pokrewnych zjawisk historii sztuki zwanych manierystycznymi.<br>Najbardziej istotne cechy jego twórczości mieszczą się właśnie w pojęciu manieryzmu. Wymieńmy je: wirtuozeria osiągana w materiale renesansowym, antynaiwność i antyspontaniczność, hermetyzm, dążenie do autonomicznej gry znaczeń, która wzmaga funkcję ekspresywną kosztem oglądu świata, pobożność indywidualna i egotyczna, bliska mistycyzmowi.<br><br>&lt;tit&gt;X. WSPÓŁCZEŚNI KOCHANOWSKIEMU<br>I JEGO NAŚLADOWCY&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;1. KULTURA