umiłowanej przez nas wolności słowa.<br>Nie w smak mu ta wolność, lecz okazuje się, że chcąc nie chcąc musi ją tolerować.<br>- Oj , ta niedobra polska szlachta - mówię do watażki.<br>- Stoi przed królem z podniesionym czołem i patrzy mu w oczy.<br>Gdy wasi bojarzy ze strachu zgięci przed carem pierdzą w szuby.<br>- Idź pan w cholerę.<br>Na służbie jestem i nie mam czasu - mówi watażka gniewnie podrzucając czuprynę i odchodzi mrucząc głośno: - Będzie mi zasuwał swoje głupoty, skubany!<br>Wszystko mu się popierdoliło.<br>Zatrząsłem się z gniewu i zawołałem za nim: - Stupajka!... - w oburzeniu gotów byłem rugnąć go po matuszkie, lecz spostrzegłem, jak