ziemia znajoma, ojczysta...<br>" Wróciła do mnie ta melodia i natychmiast ją zanuciłem.<br>Oczywiście - na przynętę, bo miałem chęć pogadać z którymś z tych marynarzy, co snuli się wokół, ale długi czas żaden nie zwrócił na mnie uwagi, jakby mieli uszy zatkane woskiem, bo przecież nie byli niczym ważnym zajęci, tylko szwendali się bez celu, a mimo to marynarska pieśń nie obeszła ich ani trochę.<br>Ta obojętność zaczęła mnie irytować, ale domyśliłem się, że przezorność nie pozwala im nawet mrugnąć okiem.<br>Widocznie wietrzą podstęp i biorą mnie za prowokatora.<br>Miałem już zamiar przestać nucić, kiedy spostrzegłem, że o krok, dwa z boku