odbiegała ona od innych miast gdzie występowały nawet przypadki sutenerstwa wobec ludzi stanu wolnego. Badania A. Karpińskiego odnoszące się do dużych miast polskich XVI/XVII wieku wykazały, że organizatorzy nierządu wywodzili się przede wszystkim ze środowisk rzemieślniczych małych i średnich ośrodków miejskich. Sutenerzy mieli też często inne zajęcie: trudnili się szynkarstwem, byli zawodowymi żołnierzami, przykupniami, włóczęgami, żebrakami. Charakterystyczna dla tego środowiska jest spora liczba kobiet, które miały lepszy dostęp do młodych dziewcząt. Stręczyciele nie stanowili jednolitej grupy. Obok jednostek mających 1-2 podopieczne byli też posiadacze własnych lokali, sieć pośredników i rozległe koligacje rodzinne w wielu miastach. Jednak przeciętne zarobki sutenera