deseniach, sami je tkają i wystawiają z powodzeniem w<br>Nicei, Paryżu i innych miastach.<br> Nie ja bym musiał pisać o tym okresie życia Józefa Jaremy - może<br>najważniejszym. Choć tyle lat przeżyliśmy w jednym zespole, byliśmy tak<br>blisko siebie, a jednocześnie daleko. Daleko z mojej winy - żywioł<br>Józka, jego pasję do tłumnych i głośnych akcji przeżywałem zawsze jak<br>rodzaj trzęsienia ziemi (cóż znowu Józek za imprezę wymyśli i mnie do<br>niej zechce zaprzęgnąć, zrywając mój tok i mój rytm pracy!). Jego<br>pewniki artystyczne coraz to mnie drażniły, gdy jego nieugięta wiara w<br>absolutny sens sztuki i dążenie uparte mnie wzruszały. Ale<br>najważniejsza