obojętne, że tam walka, rzeź i klęska, rozłożyło się leniwie na kładce widnokręgu. Sprawiało wrażenie twardego generała, który z bezwzględnym cynizmem wysyła pułki światła na niechybną śmierć, sam odpoczywając w najlepsze. Tak było i tym razem. Ciemność, strzelając plamistymi seriami, przełamała opór środkowej części frontu i rzuciwszy się na zachodnie tabory pozbawionych obrony lasów, zdobyła w ostatecznym szturmie proporzec anteny telewizyjnej nad Nagórkami. Zwycięstwo! Choć jeszcze nie koniec na tym. Ochotnicy zdobywczej armii rzucili się w pogoń za słońcem - księżyc obiecywał w nagrodę błyszczące skalpy komet. Ale jak zwykle wrócili z niczym. Słońce bowiem, spokojnie zarządziwszy odwrót i splunąwszy szyderczo szkarłatem