sypialni. Jednak najgorsze nastąpiło za dwa tygodnie. Stałem właśnie z workiem pełnym zdobyczy najlepszej marki pod naszymi drzwiami, gdy dobiegł mnie zza nich jakiś dziwny głos, pomrukiwanie, chichot. Wszedłem bezszelestnie i na pięknej stylowej szafce w przedpokoju ujrzałem szczyt bezguścia, jakiegoś pluszowego stworka ze szpiczastymi uszami. <br> - Da a lo ju taj - powiedział do mnie i zamrugał oczami. <br> - Co to jest? - wykrztusiłem. <br> - To jest Furby - odpowiedziałaś chłodno patrząc mi prosto oczy. - I nie jest bazarowym &lt;orig&gt;badziewiem&lt;/&gt;, lecz markowym towarem. <br> - To jest porcelanowa figurka z Desy, która będzie stała na twojej nowej, stylowej komódce, komódkę przywiozą jutro, wybieraj, on... - wskazałem na Furby'ego - albo