i bogata. To było życie dla prawdziwego mężczyzny. Życie i swoboda. O książkowych mądrościach dla Wasyla nie myślał ani trochę. W jego młodości jedyny wykształcony człowiek, którego znał, to był pop, a do popów Samowałow nie miał przekonania. Cerkwi zupełnie mu nie brakowało. Jeśli modlił się, choć rzadko, to w tajdze, na rzece albo w stepie przed zachodem słońca. I to mu wystarczyło, raz na parę lat, gdy poczuł tę niezwykłą potrzebę.<br>Los był dla niego sprawiedliwy. Samowałow nigdy nie zaznał przymusu, chyba że w dzieciństwie, ale to było tak dawno, że zdążył na dobre zapomnieć. Robił, co chciał, wędrował, kędy