Weszły tam rok po wybuchu wojny domowej i pozostały jeszcze długo po jej zakończeniu w 1990 roku. <br>Nie doszłoby do tego, gdyby nie śmierć byłego premiera Rafika Haririego i wszystko to, co stało się później. Jego zabójstwo 14 lutego zjednoczyło tych, którzy nie znosili okupacyjnej obecności wojsk syryjskich i ich tajnych służb. Już pogrzeb Haririego stał się manifestacją jedności. A potem na ulice Bejrutu wyległa jedna czwarta Libańczyków, domagając się całkowitego wycofania wojsk syryjskich, powołania nowego rządu, powszechnych wyborów. <br>Zaczęła się libańska wiosna, cedrowa rewolucja - pierwszy w świecie arabskim masowy ruch na rzecz demokracji. <br>14 marca na wezwanie opozycji w centrum