indywidualnością wybijającą się, choć przecież od młodych lat pracował wśród ludzi nietuzinkowych. Świetny znawca topografii, dobry taternik i narciarz pełnię swych talentów ujawniał dopiero podczas trudnych wypraw ratunkowych. To właśnie tam - na Mnichu, na Mięguszowieckim, na Kazalnicy - dochodziły do głosu zalety jego charakteru. "Gienek", "pan Gienek", "Szef" zmienił się wtedy tak bardzo, że pamięć tej cudownej wręcz przemiany tkwi w każdym z nas, którzy mieliśmy szczęście podlegać w górach jego mrukliwym rozkazom.<br>Zmarł 10 listopada 1978 r.<br>A ratownicze koło toczy się dalej.<br>27 stycznia 1979 r. o godz. 21.00 zaniepokojono się, że dotychczas ze wschodniej ściany Mnicha nie powróciła dwójka