jak dziś rano. Żegnam was. Bądźcie szczęśliwi.<br>Idzie na lewo wyniosłym krokiem typowego widma. We drzwiach spotyka się z Nibkiem, za którym postępują: Kozdroń i Maszejko. Nibek przechodzi nie patrząc na nią. Kozdroń również. Idą w kierunku łóżka. Maszejko zatrzymuje się<br><br> SCENA DWUNASTA<br> MASZEJKO<br>Ach, pani dobrodziko! Takie nieszczęście! To tak, jak z tymi sukami w Powierzyńciu. Aldona i Fifi są nie do odborsuczenia. Trudno, pani dobrodziko. Nikt temu rady nie da.<br> Nibek i Kozdroń klękają przy łóżku z trupami<br><br>&lt;page nr=168&gt;<br><br> WIDMO<br>Pan Maszejko ma rację.<br> Do Kuzyna<br>A ty czytałeś mój dziennik. Skłamałeś nie mówiąc. Powinieneś był mi to powiedzieć pierwszy.<br> KUZYN