rozglądają się za łupem. Profesję mają wypisaną na twarzy. W rękach trzymają torby lub reklamówki, latem przewieszone przez ramię kurtki. Wszystko po to, żeby się zamaskować i sprawnie "oczyścić klienta". Dojeżdżamy do przystanku pl. Starynkiewicza. Trzej podejrzani mężczyźni wydają się trochę rozczarowani. Owszem, w autobusie jest tłoczno, ale nie aż tak, jakby sobie tego życzyli. Czy tym razem nic nie "zarobią"? - Czy widziałem jakieś policyjne interwencje, jakichś wywiadowców? A skąd! Tutaj nie ma nikogo. Czasami, gdy w lusterku widzę, że coś się dzieje (a widzę wszystko), to daję światłami sygnały policji, jeśli obok przejeżdża. Taki mamy umowny szyfr. Ale co oni mogą