najbardziej zewnętrzna, niemal sferyczna część rozpościera się na odległość od 20 tysięcy do 100, a nawet 200 tysięcy j.a. od Słońca. Masa rozproszonych w niej brył, których liczbę szacuje się na co najmniej bilion, równa się kilku masom Ziemi. Do zewnętrznego obłoku Oorta bryłki docierają z obłoku wewnętrznego, będącego tak naprawdę dyskiem, którego wewnętrzny brzeg znajduje się w odległości około 3000 j.a. od Słońca. Na początku jest on dość cienki, lecz w miarę oddalania się od naszej gwiazdy rozszerza się coraz bardziej poza płaszczyznę ekliptyki. W odległości 20 tysięcy j.a. zlewa się z zewnętrznym obłokiem Oorta. Ocenia się, że