on na uniknięcie kosztów zbyt silnego rozproszenia własności, do jakiego mogła doprowadzić "zwyczajna" prywatyzacja powszechna. Jego zaletą jest także zaangażowanie zachodnich specjalistów w restrukturyzację polskich firm. Jednakże kompleksowość struktury kontroli NFI jest, jak wiemy, u źródeł silnych napięć, szczególnie pomiędzy radami nadzorczymi i firmami zarządzającymi. Próba pogodzenia wielu sprzecznych celów, takich jak wykorzystanie kompetencji wyselekcjonowanych menedżerów przy zachowaniu kontroli polskich rad nadzorczych, minimalizowanie ryzyka obywateli uczestniczących w programie, doprowadziła do sytuacji, w której program jest jakby zbyt silnie określony, czy przeregulowany. Niezrozumiałe formalne rozdzielenie zarządu funduszu od firmy zarządzającej stwarza nieuchronnie możliwość różnych interpretacji kompetencji odpowiednich organów. W krótkim okresie sukces programu