Jej nachylenie określone jest przez wysokość krańcowej skłonności do konsumpcji. Ponieważ każda dodatkowa jednostka dochodu zwiększa wydatki konsumpcyjne o 0,8, nie zwiększając wydatków inwestycyjnych (co wynika z założenia o autonomiczności inwestycji względem dochodu), agregatowy popyt również zwiększy się o 0,8. Nachylenie prostej ilustrującej funkcję agregatowego popytu jest więc takie samo, jak dla funkcji konsumpcji, stąd też obie proste są równoległe. Prosta ilustrująca funkcję agregatowego popytu jest jednakże przesunięta do góry w stosunku do funkcji konsumpcji (stąd strzałka do góry na rys. 9.7) o wielkość inwestycji autonomicznych Ia = 10.<br>Warto zwrócić uwagę na dwa możliwe źródła zmian agregatowego popytu