Jeannette. Chciwymi nozdrzami wsysał zapachy ubrań, wietrząc, czy nie pochwyci na którymś zapachu perfum Jeannette, subtelnej woni jej maleńkiego ciała.<br>Jeannette nie było, nie było jej nigdzie.<br>A jednak była wszędzie. Pierre widział, rozpoznawał ją dokładnie w sylwetce każdej dziewczyny wychodzącej w towarzystwie amanta z drzwi każdego hoteliku, przejeżdżającej obok taksówki, znikającej nagle w czeluściach pierwszej spostrzeżonej bramy. Po tysiąckroć biegł, z wściekłością roztrącając przechodniów zawsze oddzielających go od niej nieprzebytą falą, i zawsze przybiegał za późno.<br>Dnie zmieniały się za dniami w monotonnej grze światła i cienia.<br>Pracy po jałowych tygodniach wędrówek szukać już przestał.<br>Od długich dni, jak matka