pan jakiś powód - powiedziała obojętnie, podnosząc<br>filiżankę do ust, a dotknąwszy ustami ledwo brzeżku, opuściła ją z<br>powrotem na talerzyk, podtrzymywany w drugiej ręce.<br> - Może miałem nadzieję, że pomoże mi pani ten powód znaleźć.<br> - Ja? - żachnęła się. I trzymana za uszko filiżanka lekko zadygotała<br>na podtrzymywanym w jej drugiej dłoni talerzyku.<br> Znów zapadło milczenie i tylko piliśmy herbatę, a nawet nie słychać<br>już było brzęku stawianych na talerzykach filiżanek.<br> Słońce na szczęście zaszło w tym zakratowanym skrawku świata i<br>jeszcze tylko jego dopalającymi się resztkami świeciła czerwień murów<br>kościoła Świętego Jakuba.<br>&lt;tit&gt;10<br>Dotknięcie&lt;/&gt;<br> Wydawało mi się, że wystarczy rozłożyć ręce, odbić