ktoś uchylił drzwi.<br>W samym Nowym Depo wyrosły pokaźnie świeże mury parowozowni, którą kryto dachem, oraz hale warsztatów, gdzie miał być naprawiany tabor kolejowy. Wszędzie piętrzyły się pryzmy cegieł, konstrukcje stalowe, pręty, wirujące betoniarki, pracowały spychacze i dwa wysokie dźwigi. Błocko wokół niemiłosierne, gdzieniegdzie ułożono kładki z desek, żeby nie taplać się w gęstej mazi. Brygady krzątały się przy wznoszeniu budynków z cegieł, dwupiętrowych, gdzie miały zamieszkać załogi z rodzinami, które osiądą tu na dobre, w tym nowym miasteczku, wśród stepowego pustkowia. Na razie wszystko było wciąż świeże, nie zasiedziałe, nie dokończone. Z czasów ostrej zimy, utrudniającej wszelkie prace, stały jeszcze