wróciłaś. Odkąd z ciebie i taki wodołaz - prycha pogardliwie Ulka i szuka na twarzy matki zaniepokojenia.<br>- Urodziłam się nad wodą.<br>- A na starość - Ulka kładzie nacisk na to słowo - na starość, szczególnie polubiłaś kajakowe spędy Towarzystwa turystycznego.<br>- Nie płynęłam z grupą Towarzystwa.<br>- A z kim?<br>- Odpowiem kiedy będziesz mniej jadowita, tarantulo.<br>- Kręcisz i ukrywasz się za przezwiskami! - krzyczy rozeźlona Ulka.<br>- Jeśli nie chcesz usłyszeć kłamstwa, nie pytaj. Ale ja nie uciekam w kłamstwo, tylko nei pozwalam na terror rozbestwionego szczeniaka.<br>Ulka jest nieznośna, wie o tym, nie może przestać. Jakby siedział w niej i rządził stwór wredny, złośliwy z niczego niezadowolony