społecznej, Liutprand jeszcze się nie obawiał. W rozdziale 4 edyktu z 745 r. król Ratchis uznał, że i w tej sprawie trzeba wesprzeć normę tradycyjnej kultury administracyjnym nakazem i karą: ustanowił, że arimannowie wezwani do konnego orszaku, by towarzyszyć gastaldowi lub wojewodzie w rozjazdach po kraju, winni mieć ze sobą tarczę i włócznię. Kto stawił się bez wymaganego uzbrojenia, musiał zapłacić swojemu zwierzchnikowi 20 solidów kary, a sam iudex, jeśli nie egzekwował tego obowiązku od podwładnych, musiał zapłacić królowi swój własny wergeld. W czasach Astulfa lekceważenie tradycji zbrojnej zatoczyło jeszcze szersze kręgi i sięgnęło nawet środowiska "najprzedniejszych" wojowników. Skłoniło to króla