kontaktu, jak reklamy odległych niebiańskich hotelików przywołujących w swe bramy - spragnione miłości parki zbłąkanych w przestrzeni dusz.<br>&lt;tit&gt;VII&lt;/&gt;<br> Silne szarpnięcie zmusiło go do otworzenia oczu. Zamiast granatowego policjanta Pierre ujrzał nad sobą czerstwą, r umianą twarz z wysoką nadbudówką czoła pod okapem kaszkietu.<br>Był już dzień. Człowiek pochylony nad nim tarmosił go widocznie od dawna &lt;page nr=42&gt;.<br> Młody, wesoły głos otrzeźwił go jak strumień chłodnej, kryształowej wody.<br>- Pierre! Naturalnie, że Pierre! Poznałem cię od razu!<br>Głos był znajomy, okrągły i polerowany jak kula, która potoczywszy się chwilę po bilardowym polu świadomości natrafiła nagle na przeznaczoną dla siebie, jakby wydrążoną tu już kiedyś przez