Roosveltowskim uzupełnieniem doktryny Monroego. Kiedy w 1911 r. wierzyciele europejscy nalegali na Nikaraguę, aby rozliczyła się z zaciągniętych długów, Stany Zjednoczone, podobnie jak w przypadku Dominikany, zaoferowały "dobre usługi" i pośrednictwo w sporze. Waszyngton zaproponował, aby banki amerykańskie spłaciły długi, natomiast Stany Zjednoczone ściągną swoje należności z kontroli ceł i taryf nikaraguańskich. Następca Zelayi, Adolfo Diaz, był już uległy wobec Stanów Zjednoczonych i gotów na spełnienie wszystkich żądań. Nikaragua jednak nie zgodziła się na takie uzależnienie. Diaz wezwał na pomoc Amerykanów. Dwutysięczny oddział amerykańskiej piechoty morskiej wylądował 14 sierpnia 1912 r. w Nikaragui i stłumił rebelię. Przywódcę opozycji deportowano, a w