do granicy swojego rewiru (tam, gdzie powinny być druty kolczaste!) zatrzymał się, pełną piersią zaczerpnął powietrza, oczy jego, delikatne jak u niemowlęcia, zajaśniały, spojrzały po raz pierwszy przytomnie. I oto nagle wszystko stało mu się widoczne i zrozumiałe: Pod lustrem nakrycia jeszcze nie zmienione, przed gośćmi leżą talerze umazane sosem tatarskim i majonezem; na "fotelikach" pełno pustych szklanek z piwa i wody sodowej, nieco dalej goście bezradnie próbują usunąć półmski na środek stołu; pod lampą taki bałagan, że właściwie nie można rozeznać, co tam jest, kredens zawalony platerem, porcelaną i szkłem, a na tym wszystkim ukośnie leży taca z piwem - niech