okna zamknięte. Po porannych wietrzeniach ani śladu. Od stężonej atmosfery lekarstw, dezynfekcji, przepoconej pościeli aż mdli. Sam Maliński jest czysty, bo go Kozicka myje, domyśłam się jednak, że z higieną większości chorych nie jest tu najlepiej. Owego wieczoru pożegnałem się po kwadransie. Ubranie moje zapachem, którym się nasyciło w szpitalu, tchnęło jeszcze długo. Od Kozickiej zalatuje on stale. Także i z tego względu błogosławię fakt, że nie zawsze ją mamy przy stole. Z całkiem innego wólę też nie zastawać jej w szpitalu. Od Malińskiego niczego nie staram się wyciągać. Wypytywać go byłoby krępujące. Jest chory, a więc trochę jak dziecko. Jakoś