z płyt, zawołałam:<br>- Panie proszą panów!<br>i podeszłam do Felka, objął mnie i już tańczyliśmy, tak jak po południu, kiedy jeszcze byłem Drzejkiem, i znów obejmowałam udami jego kolana, i znów czułam na brzuchu, chyba na wysokości pępka, bo Felek przerastał mnie pewnie o dwie głowy, to, co tak pociągało te kobiety i dziewczyny w Pogoriełoje, na Syberii, i tuliłam się do niego, i tak niewiele nas dzieliło, bo pod cienką jedwabną sukienką niczego nie miałam na sobie,<br>a tymczasem Duddie, bo Albin właśnie tańczył z Suzie, zapaliła świece: w ich migotliwym blasku, bo światło pod sufitem naraz zgasło, tańczyliśmy dalej wszyscy