odpowiadała, mama nie jadła kolacji <br>i zamykała się w pokoju obok.<br>Potem ojciec wyjechał. Po paru dniach wrócił, szeptał <br>o czymś długo z mamą za znienawidzonymi przez Dominikę <br>zamkniętymi drzwiami. Rano mama uśmiechała się, <br>choć oczy miała zaczerwienione, a ojciec grał tego dnia <br>jak trzeba.<br>Dominika odetchnęła. Czas miał znów te same co dawniej <br>wymiary i treści.<br>Pozornie, bo odtąd zaczęła się bać. Obserwowała <br>rodziców, każdy nowy dzień zaczynała od męczącej, <br>niedobrej myśli - czy do wieczora nic się złego <br>nie stanie.<br>Nie stało się przez całe pół roku. Którejś <br>niedzieli - właśnie wieczorem - ojciec powiedział, <br>że tak dalej grać nie będzie i po miesiącu