dzięki znacznej, corocznej dotacji państwowej, zarówno bezpośredniej (budżetowej), jak i ukrytej w regulowanej cenie transportu węgla,<br>poziom zatrudnienia nie był związany z zakresem działalności, a jednocześnie wszyscy zatrudnieni posiadali wiele przywilejów branżowych, mających rekompensować stosunkowo niskie płace,<br>kolej przez lata, podobnie jak górnictwo, "obrosła" jednostkami pomocniczymi, zarówno o charakterze zaplecza technicznego, jak i socjalnego (przykładem jest tu oddzielna służba zdrowia), których koszty funkcjonowania spadały na budżet kolei i których liczni pracownicy posiadali większość tych samych, bardzo kosztochłonnych branżowych przywilejów, które posiadali "normalni" kolejarze.<br>W początku lat osiemdziesiątych przedsiębiorstwo PKP przewoziło ok. 450 mln ton ładunków rocznie i ponad 1,1 mld