mol/l pozwala usunąć wszystkie histony (por. [P81, s. 75­76]). Na uwagę zasługuje metoda operująca dodaniem protaminy do roztworu histonu w chlorku sodowym (2 mol/l), co zapewnia przemieszczenie DNA i jego strącenie w toku dializy wobec niskich stężeń soli [198]. Ekstrakcje roztworami soli mają wykazywać tę przewagę nad technikami operującymi kwasem lub innymi związkami denaturującymi, że histony zachowują swoją - nawet wyższego rzędu - strukturę występującą w rodzimej chromatynie (por. [P81, s. 76]). Warto przypomnieć wczesne doświadczenia [195], które dowiodły, że preparaty histonów otrzymane bez użycia kwasów, alkaliów i rozpuszczalników organicznych okazały się identyczne w analizie fizykochemicznej z histonami ekstrahowanymi kwasem