jasnym prostokątem zakwitającego żyta, który stromo spadał ku błyszczącym niciom kolei.<br>- Jeśli się pobożysz, to coś ci powiem - rzekł Polek z wahaniem.<br>- Muszę się pobożyć, nie wierzysz mi? - spytała Wisia patrząc spod oka.<br>- Wierzę.<br>- No więc słucham.<br>- Ale nie powiedz tego nikomu. Nawet matce.<br>- Dobrze.<br>- On miał teczkę, a w teczce papiery. Ja to przeczytałem.<br>- No i co?<br>- Wszystko tam było dziwnie opisane. Wszystko.<br>- Co wszystko?<br>- No, Dolne Młyny i wszyscy ludzie, i... i...<br>- Co i...?!<br>- Nie, tego nie powiem.<br>- No, proszę ciebie.<br>- Nie, nie - rzekł Polek z nagłym uporem.<br>- A o czym to było?<br>- Nie powiem.<br>- Może o znajomych?<br>- Nie