widocznie, zmilczał, a później patrzył za nim długo jak za obcym. Polkowi zaschło w gardle z emocji. Rzeka toczyła się po brodatych ciemnozielonych kamieniach. Czasem szczupak skoczył pod karczem, błyskając jasnym brzuchem. Ważki z olbrzymimi oczami nadbiegły z wody przyjrzeć się nieznajomemu, który rzucił w ostrą srebrną trawę swoją czarną teczkę i usiadł nad brzegiem. Zapatrzył się w ciemną wodę, nie słyszał nawet, jak po drugiej stronie przejechał w obłoku kurzu Pluska na swym wozie. Polek leżał za krzakiem, z twarzą skrytą w gęstwie mięty szorstkiej i ostro woniejącej. Obserwował napięte plecy mężczyzny, nieruchome, szczupłe. Czarna teczka skrzyła się niklem okuć