rozbitej przez szabrowników szafie<br>z lustrem tę białą suknię. Schował ją do tekturowej walizki, która<br>leżała pod schodami. Podrzucił tę walizkę wieczorem do obory Karguli.<br>Wiedział, że Jadźka przyjdzie tam doić dwie pozostałe przy życiu krowy.<br>Obserwował przez okno, jak w jednej ręce niesie skopek z mlekiem, a w<br>drugiej tekturową walizkę.<br> Tego wieczora przez otwarte okna pokoju Jadźki dały się słyszeć<br>słodkie jak lipcowy miód tony walca angielskiego. Pierwszy raz w życiu<br>Witia słyszał taką rozkołysaną muzykę. Podkradł się pod okno. Orkiestra<br>nagle umilkła. Coś zaczęło skrzypieć. Ostrożnie wysunął głowę nad<br>parapet i zobaczył, jak Jadźka w białej ślubnej sukni